Een donderslag bij heldere hemel? Niet helemaal. De beslissing van de Vlaamse regering om in de Groene Delle maar liefst 23 ha natuur te vernietigen voor ‘koning industrie’ hing al langer in de lucht. Het is een dossier dat in vorige legislaturen werd opgestart en vorm kreeg. Maar de timing kon niet slechter, denk ik. Zelfs zonder de corona-crisis is dit een – volgens ons – totaal verkeerde beslissing. Voor de zoveelste keer wordt natuur opgeofferd en omgezet in beton. Ze maken van De Groene Delle – met een onbegrijpelijke beslissing – een Grijze Delle. Natuur dichtbij is in dit concrete geval blijkbaar niet meer zo belangrijk. En dit met een – op gebied van natuurdoelstellingen tot nu toe – ambitieuze minister voor Leefmilieu. Een erfenis uit het verleden die voor haar een smet op het blazoen kan worden. Heel jammer.
Cynisch
Dat wij – als natuurverenigingen – van diezelfde minister nog maar pas de goedbedoelde raad kregen om eventuele ontbossingen in onze beheerdossiers goed te communiceren, maakt het nog wat pijnlijker. Daar gaat het dan ook nog eens over omzettingen van bos naar andere natuurtypes die de biodiversiteit gaan verhogen.
Is Limburg gedoemd om via deze weg echt ‘de parking van de Antwerpse Haven’ te worden?
De minister geeft aan dat de overgebleven natuur beter beschermt zal worden. Volgens haar zal de meest waardevolle natuur van dit gebied bewaard blijven. Maar die habitats liggen nu net tussen het kanaal en ’t Koet. De zone die de industrie gaat platwalsen. Eiken-berkenbos en elzenbroekbos in een goed ontwikkelde fase. Zelfs enkele heischrale stukjes gaan vernield worden. Daarnaast blijkt ook dat er ook nog eens venige bodems aanwezig zijn. Ondertussen weten we maar al te best dat het breken van deze bodems zorgt voor een grote vrijgave van CO2. Dus ook geen goed idee.
Parking
Hét argument is zoals zo vaak; tewerkstelling en deze keer ook de keuze voor een duurzamere vorm van vervoer. Het Albertkanaal als autostrade. Het lijkt een sterk argument, maar ook hier slaan ze volledig de bal mis. Wij verbazen ons steeds weer hoe Limburg zich hier laat misbruiken. Het probleem van de Antwerpse Haven – te veel transport dat daar vertrekt en zo zorgt voor een verkeersinfarct om u tegen te zeggen – wordt op deze manier verschoven naar een andere regio. Industrie langs een waterweg lijkt dan een goede keuze. Maar men vergeet dat de verkeersstroom daar niet stopt. De overlast wordt gewoon verplaatst en zal op de nieuwe locatie dan weer overlast bezorgen.
Fout
Dé grote fout is de keuze voor weer meer industrie. Het idee om de haven van Antwerpen te ontlasten gaat geen enkel lokaal bedrijf vooruit helpen. Integendeel. Het is de manier om een grote speler – of in dit geval lobby-groep – te geven waar hij om vroeg. En zo vloeit de zone langs het kanaal weer een stukje vol met beton. Als we dit proces niet tegen houden, vormt er zich langs die waterwegen een lint van industrie. Na de lintbebouwing, de lintindustrie. Gaan we diezelfde historische fout in onze ruimtelijke ordening opnieuw maken? Daarnaast zal dit een onoverbrugbaar obstakel worden voor heel wat natuur. Is Limburg gedoemd om via deze weg echt ‘de parking van de Antwerpse Haven’ te worden? Dit kunnen we toch niet zo maar laten gebeuren!
Strijd
De lobby van de industrie heeft haar slag deels weer binnengehaald. Want oorspronkelijk wilden zij het ganse gebied – zijnde 100 ha – claimen. Stokrooie en omgeving is alvast gestart met een – ondertussen zeer succesvolle – protestactie tegen deze beslissing. Ook Limburgs Landschap bekijkt hoe zij hierin haar steentje kan bijdragen. Het zal geen makkelijke strijd worden. Maar moeilijk gaat ook. Zo lang als de bomen er nog staan is er nog hoop. Hoop dat het gezonde verstand en de signalen van de natuur het halen op het grote geldgewin. En de kans voor de minister om te tonen dat zij het echt meent met haar – tot nu toe positieve – parcour voor de natuur in Limburg. Go for it, Zuhal.